یکی از ضعف‌های استفاده از سامانه رانش پروانه در شناورها، نوفه (نویز) صوتی نسبتاً زیادی است که در حین عملکرد آن تولید و به محیط اطراف انتشار می‌یابد. روش‌های متعددی برای کاهش این نوفه وجود دارد. که هر یک باعث کاهش بخشی از نوفه پروانه می‌شود. یکی از روشهای معمول افزایش تعداد پره و دیگری استفاده از داکت حول پروانه است. در این مقاله، با استفاده از نرم‌افزار نوشته شده آکوستیک پایتون برای تحلیل صوتی در کنار تحلیل‌های هیدرودینامیکی حاصل از نرم‌افزاراَنسیس- سی‌اِف‌اِیکس به بررسی میزان اثرگذاری هر یک از این روش‌ها برای یک نمونه پروانۀ سری B پرداخته می‌شود. ملاحظه می‌شود که استفاده از داکت می‌تواند از انتشار بیش از 20 درصدِ تراز فشار صوت نوفه پروانه جلوگیری نماید. از طرف دیگر، افزایش تعداد پره از پنج به هفت پره باعث کاهشِ بیش از پنج درصدی تولید نوفه می‌شود. بر‌اساس نتایج حاصل از اعمال این دو روش و به دلیل آسان‌تر و کم‌هزینه‌تر بودن روش استفاده از داکت حول پروانه، نتیجه گرفته می‌شود که این روش اقتصادی و مناسب شناورهای حاضر است.

واژه‌های کلیدی: آوصوتیات (هیدروآکوستیک)، پروانه‌ی مغروق، کاهش نوفه (نویز)، داکت، تعداد پره

متن کامل [PDF 868 kb]   (1000 دریافت)