در این مقاله، شناسه صوتی برای ایستگاه‌های مترو به منظور آشنایی با محیط صوتی و ویژگی‌های آن، با بیان شاخص‌های کمی اندازه‌گیری‌شده ارائه می‌شود. در شناخت صوتی یک فضا، بررسی حداقل دو شاخص اصلی در بحث صوت ضرورت دارد که شامل تراز فشار صوت و زمان واخنش است. میزان نویز و ماندگاری صوت در فضا با این دو کمیت فیزیکی سنجیده می‌شود که در ایستگاه‌های مترو به منظور تأمین آسایش صوتی و وضوح گفتار اهمیت دارد. نمونه‌های مورد مطالعه از دو شهر تهران و تبریز انتخاب گردیده و با دستگاه صداسنج B&K 2260 در دو سطح سالن کنترل بلیط و سکوی انتظار اندازه‌گیری شده‌است. بالا بودن تراز فشار صوت از حدود تعیین‌شده، نشان‌دهنده وجود آلودگی صوتی در فضا، و زمان واخنش طولانی نیز تداخل در گفتار را نشان می‌دهد. شناسه تراز فشار صوت ایستگاه‌های مترو با مدل رگرسیون محاسبه شده و دارای نموداری منحنی‌شکل است که در محدوده بسامدهای میانی‑شنیداری بالاترین مقدار را دارد. شناسه زمان واخنش نیز از تجمیع تمام نقاط اندازه‌گیری‌شده به‌دست آمده که به‌طور میانگین ۲ تا ۳ ثانیه را نشان می‌دهد. مقایسه نمودار به‌دست‌آمده با نمودارهای ایزوفون و منحنی‌های شنوایی، بیانگر شرایط نامطلوب صوتی در ایستگاه‌های مترو است.