جهتیابی علامت صوتی در حوزههای مختلفی از قبیل جنگ الکترونیک، سونار و غیره از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. روشهای شکلدهی پرتو مانند اِمویدیآر و دیاِیاِس و روش مبتنی بر زیرفضای موزیک، از شناختهشدهترین روشهای جهتیابی علامت بهشمار میآیند. پیچیدگی محاسباتی بالای روشهای ذکر شده باعث میشود که استفاده از این الگوریتمها در کاربردهایی که جهتیابی زمان حقیقی نیاز است، با چالش جدی مواجه شود. از سوی دیگر، یک ویژگی مهم روشهای فوق، پتانسیل بالای آنها برای موازیسازی است. هدف این مقاله، پیادهسازی موازی الگوریتمهای نامبرده با بهکارگیری واحد پردازنده گرافیکی (جیپییو) به جای واحد پردازنده مرکزی (سیپییو)، بهمنظور افزایش سرعت اجرا و رسیدن بهحالت زمان حقیقی میباشد. برای دستیابی به این هدف، از الگوی برنامهنویسی کودا برای پیادهسازی الگوریتم روی پردازنده گرافیکی استفاده شده است. بهمنظور بررسی عملکرد پیادهسازی موازی، این الگوریتمها در نرمافزار مَتلَب نیز بهصورت سریال پیادهسازی شدند. نتایج بهدستآمده نشان میدهند که پیادهسازی موازی این الگوریتمها میتواند تا بیش از ده برابر سرعت اجرای برنامه را نسبت به حالت سریال افزایش دهد. صحت عملکرد پیادهسازیهای مختلف، در هر دو محیط مَتلَب و کودا توسط دادههای شبیهسازیشده تایید گردید.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
پردازش علائم صوتی دریافت: 1401/2/26 | پذیرش: 1401/4/20 | انتشار: 1401/6/31